Opiniestuk geschreven door Brian Cates.
De oprichter van Wikileaks, Julian Assange, verbleef sinds 2012 in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen, toen zijn asiel op 11 april werd ingetrokken en hij werd gearresteerd door de Britse politie.
Tegelijkertijd ontzegelde het Amerikaanse ministerie van Justitie een aanklacht tegen hem en vroeg om zijn onmiddellijke uitlevering aan de Verenigde Staten.
Die aanklacht zorgt voor verhelderend leesvoer. Het lijkt erop dat Assange, in plaats van alleen een passieve ontvanger te zijn van geheime informatie van betrokken klokkenluiders, actief bezig was om een bron te helpen bij zijn poging om in te breken in het Secret Internet Protocol Network van het Ministerie van Defensie.
Die bron was niemand anders dan de beruchte Bradley “Chelsea” Manning, de voormalige Amerikaanse militaire inlichtingenanalist die bijna vier complete databanken met documenten stal en ze in 2010 naar WikiLeaks stuurde. WikiLeaks publiceerde vervolgens het grootste deel van die geheime informatie.
Vorige maand weigerde Manning samen te werken met een Federal Grand Jury die onderzoek deed naar de assistentie die Assange hem had geboden bij het proberen te hacken van het Secret Internet Protocol Network en werd vervolgens werd gevangengezet. Voordat Obama zijn ambt verliet, was een van zijn laatste handelingen het reduceren van de 35-jarige gevangenisstraf van Manning voor de diefstal van geheime documenten om te zetten. Manning had slechts zeven jaar van de straf uitgezeten.
Dit was geen geval van een overheidsmedewerker die specifieke documenten voor Assange meeneemt die misbruik of corruptie binnen een federale inlichtingendienst benadrukken zodat hij het kan publiceren. Dit was Assange die iemand probeerde te helpen een geheim netwerk binnen te dringen.
Het is – ondanks wat je nu misschien van sommige mensen hoort – tegen de wet dat een uitgever criminele activiteiten ontplooit om een bron te helpen met het stelen van geheime informatie, wat precies is wat Assange hier zou hebben gedaan.
Er zijn strikte wetten voor wat er gebeurt met overheidsmedewerkers die geheime documenten blootstellen aan mensen die geen toegang hebben tot deze inlichtingen of de documenten buiten afgesloten omgevingen weergeven.
U hoeft bijvoorbeeld alleen maar te kijken naar hoe de toenmalige directeur van de CIA, David Petraeus, een aantal jaren geleden werd berecht en veroordeeld wegens het tonen van geheime documenten aan zijn minnares – die bovendien een veiligheidsmachtiging had – bij hem thuis en niet binnen een beveiligd gebouw. Ik schreef eerder over die zaak en vergeleek het met wat de voormalige FBI-directeur James Comey deed toen hij geheime documenten meenam nadat hij in mei 2017 werd ontslagen.
Met dat in gedachten kun je je gemakkelijker voorstellen hoeveel ernstiger het is als je betrapt wordt door iemand te laten proberen in te breken in een geheim militair inlichtingennetwerk, zodat je documenten van dat netwerk kunt stelen en ze vervolgens kunt publiceren.
Trump ontketend
De timing van deze plotselinge beweging in de Assange-zaak na zeven jaar bijna complete stilte is geen toeval. Zoals ik in een recente column schreef, “Now You Will See Trump Fully Unleashed“, verwacht ik dat Trump bewegingen gaat maken die hij nog niet heeft gemaakt omdat hij op het juiste moment wachtte.
De aanklacht tegen Assange door het Ministerie van Justitie werd gearchiveerd en verzegeld op 6 maart 2018, wat meer dan een jaar geleden was. Interessant genoeg nam het ministerie deze beslissing om waarschijnlijk een deal te sluiten met Ecuador en de aanklacht van Assange te ontzegelen:
- Kort nadat de Special Counsel van Mueller zijn eindverslag had uitgebracht.
- Onmiddellijk nadat procureur-generaal William Barr aan het Amerikaanse Congres heeft getuigd dat hij gelooft dat de presidentiële campagne van Trump bespioneerd werd door Amerikaanse inlichtingen- en wetshandhavings-instanties tijdens de verkiezingen van 2016.
Alle ambtenaren van de federale ordehandhaving en inlichtingendiensten die de campagne van Trump bespioneerden, wisten dat er nooit enig bewijs was van een heimelijke verstandhouding tussen de Russische regering en de campagne van Trump – of het nu een heimelijke verstandhouding was over gestolen DNC-e-mails of iets anders.
Mueller heeft dit bevestigd door zijn onderzoek te beëindigen zonder één persoon aan te rekenen met een dergelijke activiteit. Het bij het publiek bekende bewijs in dit stadium wijst op het feit dat de mensen die het FBI-anticorruptieonderzoek “Crossfire Hurricane” lanceerden al heel lang wisten dat ze bezig waren met massale fraude.
Nu geloof ik dat dit alles aan het publiek zal worden getoond als bewijsmateriaal wordt uitgerold op een manier die de Democraten en DNC steunende Media niet kunnen stoppen, ontkennen of verdraaien.
Wat is de grootste fundamentele overtuiging van de hele Trump-Rusland samenspan-ningshoax? Waarvan zijn diegenen die nog steeds die hoax blijven opdringen fundamenteel van overtuigd?
Dat het Russische hackers waren die de DNC-e-mails hebben gestolen en dat de Russische regering de presidentiële campagne van Trump benaderde over deze e-mails voordat deze door WikiLeaks werden gepubliceerd.
Degenen die nog steeds geloven in deze hoax zijn ervan overtuigd dat Poetins regering en Trumps verkiezingscampagne hebben samengewerkt, de DNC-e-mails hebben gestolen en vervolgens hebben gepubliceerd.
Sta er even bij stil en denk na over wat het zou doen met deze sterk vastgehouden misvatting dat Trump en Poetin samenwerkten aan deze e-maildiefstal als het plotseling werd bewezen door middel van schriftelijk bewijs en getuigenis van de persoon die de gestolen e-mails publiceerde dat er helemaal geen Russen betrokken waren bij het ophalen van de e-mails naar WikiLeaks? Dat in plaats van Russische hackers, Russische agenten of Trump-medewerkers, de e-mails op een andere manier werden verkregen, bijvoorbeeld door een lek binnen de DNC zelf?
Als dit werd bewezen, stortte de hele ‘Collusion Delusion‘ die het land langer dan twee jaar in zijn greep had, eindelijk in elkaar, als een gammel kaartenhuis dat het altijd al geweest is.
Assange is de sleutel
Zelfs de meest wanhopige handzwaaiende vertelmagiërs in het Congres en in de nieuwsmedia zouden onder druk komen te staan om de illusie te behouden voor hun steeds skeptischer wordende publiek als dit zou gebeuren.
Wel, hou je vast, want ik geloof dat dit is wat er gaat gebeuren: Assange is de sleutel. Als de uitgever van de DNC-e-mails weet niemand beter dan hij wie de echte bron van die e-mails is.
Ik zie nu al leuk mediacommentaar dat het jaren zal duren om Assange uit te leveren aan de Verenigde Staten. Alsof dit nog niet is geregeld door de verschillende betrokken partijen vóór de gebeurtenissen van 11 april. Trump en Pompeo hebben een enorme invloed op de Britse regering, om redenen die de komende maanden duidelijk zullen worden.
Zodra Assange in hechtenis van het Justice Department van William Barr is, geloof ik dat hem een pleidooi voor een zeer milde straf wordt aangeboden in ruil voor zijn getuigenis en bewijsstukken met betrekking tot de feitelijke bron van de DNC-e-mails.
Als Assange slim is, neemt hij de deal.
Bron: The Epoch Times