Oranje van Nassau deel III

Dit is een site van Q-NL opgericht in het kader van GreatAwakeningWorldwide. Onze leidsman is Qanon. Deze stelt ons kritische vragen en komt met informatie die voor die tijd niet voorhanden was (expres). Dat is ook de reden dat wij in vele onderwerpen zullen duiken en veel informatie met jullie willen delen. De bedoeling is, om zelf de aangereikte informatie af te wegen en voor jezelf een beslissing te nemen: wil ik meer weten, wat is er eigenlijk aan de hand, klopt het wat de media ons vertellen en wat heeft het een met het ander te maken? Op dit kanaal dat je hebt aangeklikt, proberen wij uit te leggen d.m.v. foto’s met begeleidende tekst, of jullie diepe bewondering voor het Huis van Oranje, indien aanwezig, het wel waard is. Oordeel zelf.

Zo dit is alweer het derde deel. Dit deel zal voornamelijk over prinses Beatrix gaan, voormalig Koningin der Nederlanden. Er zijn heel veel mensen die met haar weglopen. Zij is zo meevoelend, heeft verstand van zaken, zij kan zo goed advies geven en eigenlijk is zij zo gewoon gebleven. Net als haar moeder. Dat zijn zo de geluiden die je opvangt als je informatie over haar opzoekt. Wij kunnen bij deze vertellen, dat net als haar moeder en haar vader, er ook een andere kant aan deze meevoelende prinses Beatrix zit.

Prinses Beatrix

In 1937, als onze koninklijke familie uit slechts drie personen bestaat: Koningin Wilhelmina, prinses Juliana en prins Bernhard, kan Juliana zelf de aanstaande geboorte van haar eerste’ kind bekend maken: “Nooit had iets mij kunnen weerhouden alle delen van het programma mee te maken, waren het niet op zich verheugende gezondheidsredenen geweest, die u zeker wilt verstaan en billijken” Aldus prinses Juliana die het volk inlicht over haar zwangerschap.

Op 26 oktober tekent Koningin Wilhelmina een Koninklijk Besluit waarin staat dat de kinderen van Juliana en Bernhard in plaats van de geslachtsnaam van hun vader (van Lippe-Biesterfeld) de naam van hun moeder (Oranje-Nassau) zullen dragen. Juliana verschijnt vanaf die maand niet meer in het openbaar.

In de ingerichte kinderkamer op Paleis Soestdijk nodigt de prinses zelfs een ‘wichelroedeloopster’ uit om de kamer te onderzoeken op stralingen.

Op maandag 31 januari 1938, ’s morgens om 9.47 uur, wordt prinses Beatrix Wilhelmina Armgard op paleis Soestdijk geboren. Vanaf dat moment zal het leven van het prinsesje voor een goed deel worden bepaald door tradities, protocollen, verplichtingen en volle agenda’s. Altijd met het oog van de camera in de buurt

Er zijn in Beatrix’ jonge leven en tijdens de 33 jaar koningschap een aantal affaires geweest – Greet Hofmans, Lockheed, onwettige kinderen van haar vader, nichtje Margarita, schoon- dochter Mabel, Jorge Zorreguieta – dat echter nooit het gevolg van haar eigen handelen of optreden is. Fouten maken past immers niet bij haar hang naar perfectionisme. Wij zullen verschillende uitstapjes maken en dieper op de onderwerpen ingaan. Zeker ook de tijd die zij heeft besteed aan `Bilderberg’. Ook de vermeende beschuldigen van pedo satanische praktijken die zij en haar familie bezigen.

De Tweede Wereld Oorlog breekt uit. Koningin Juliana vlucht met haar beide kinderen naar Canada. Prinses Beatrix start daar met kleuteropleiding.

In 1946, als de familie vanuit Canada weer naar Soestdijk komt, begint voor Beatrix ‘het echte leven’. Ze gaat naar school bij de ‘Werkplaats Kindergemeenschap’ in Bilthoven. De Werkplaats is een algemeen-bijzondere school, waar onderwijs wordt gegeven volgens de pedagogische opvattingen van Kees Boeke. Prinses Margriet verwoordt later heel goed hoe het er in de Werkplaats toe ging: Zo’n school waar alles anders en nieuw moest en waar we dus absoluut niets leerden. Want het moest allemaal heel creatief zijn en vooral geen discipline en allemaal van dat soort dingen. Ik was eigenlijk heel erg blij dat ik van die school af mocht. Het was er zo ‘gewild idealis- tisch’. Wij moesten op paardendekens liggen na de lunch en dan naar Bach luisteren. 😳Het heeft jaren geduurd voor ik van Bach hield.

Kees Boeke

is een hele aparte man met hele aparte ideeen. Aparte naam ook voor een school. Indien geintresseerd, volgt hier een link. https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/-vaak-leek-het-alsof-betty-en-kees-gek-waren-geworden-~b44d0e60/

Een apart logo.

Churchil

In mei 1946 bezoekt de Britse staatsman Winston Churchill paleis Soestdijk en, met een grote sigaar in zijn mond, onderhoudt hij zich met de prinsesjes Beatrix en Irene.

Lyceum

Voor Beatrix’ middelbare schoolopleiding wordt een aparte afdeling van het Baarnsch Lyceum opgericht: ‘ het Incrementum’. Toch voor de volledigheid de naam opgezocht of het nog een bijzondere betekenis heeft. Het lijkt er niet op. Incrementum betekent: aanwas, nieuwe groei’. In hetzelfde jaar waarin Beatrix het gymnasiumdiploma haalt, wordt ze geïnstalleerd als lid van de Raad van State.

Net als later haar oudste zoon, prins Willem-Alexander, gaat Beatrix in Leiden studeren. Leiden die de sleutelstad wordt genoemd. Hoe dan ook, Beatrix gaat daar rechten, sociologie en geschiedenis studeren. Ook zij betrekt een huis op het Rapenburg. Toch een bekende uitgaansbuurt netjes gezegd. In 1961 slaagt ze voor het doctoraal examen. De voorbereidingen voor het koningschap worden nu serieus ter hand genomen en de jaren zestig zijn een periode van veel representatieve verplichtingen.

In 1956 wordt Beatrix ‘de vermoedelijke erfgename van de kroon’ en na een intensieve voorbereiding, samen met haar echtgenoot prins Claus (von Amsberg) en inmiddels moeder van drie zonen, volgt ze in 1980 haar moeder op als koningin.

Geen woning geen kroning

Dat was de meest gehoorde kreet die over de Dam schalde, tijdens de kroning van Beatrix. De Amsterdamse kraakbeweging greep de inhuldiging van koningin Beatrix, op 30 april 1980, aan om actie te voeren voor een betere huisvestingspolitiek. Het motto was ‘Geen woning, geen kroning’. Op de dag werden overal in Amsterdam woningen gekraakt.

De protesten gingen verder dan het kraken van huizen. Een groep mensen besloot onafhankelijk van de krakers actie voeren. Zij noemden zich ‘autonomen’. De autonomen wilden door demonstraties ook hun afkeer van de monarchie en van de kloof tussen rijk en arm duidelijk maken.

Iedereen die zijn onvrede wilde uiten kwam op 30 april 1980 naar Amsterdam.

Tijdens de inhuldigingsplechtigheid in de Nieuwe Kerk klonk buiten op de Dam een fluitconcert. Vervolgens braken er rellen uit tussen jongeren die stenen en rookbommen gooiden en de Mobiele Eenheid.

De verhouding tussen Amsterdam en het koningshuis was al langer problematisch. Ook tijdens het huwelijk van Beatrix met de Duitse diplomaat Claus von Amsberg, op 10 maart 1966, waren er rellen in de stad. Demonstranten slaagden er toen in een rookbom te gooien naar de huwelijksstoet.

Maar ondanks de rellen en de protesten, ging de kroning gewoon door. Weer een bevestiging dat er naar de stem van het volk niet geluisterd wordt. Opvallend was de manier hoe de eed werd gezworen. Op dezelfde manier die Moloch hanteert.

Greet Hofmans

Margaretha Hofmans was een Nederlandse alternatieve genezeres en handoplegster. Zij was negen jaar lang een vriendin en adviseur van koningin Juliana der Nederlanden en verbleef daarbij vaak op Paleis Soestdijk. Haar aanwezigheid aan het hof leidde tot een crisis in het koningshuis die bekendstaat als de “Greet Hofmans-affaire”.

Greet Hofmans werd op initiatief van prins-gemaal Bernard van Lippe-Biesterfeld door koningin Juliana in 1948 ingeschakeld om de ongeneeslijke oogziekte van prinses Marijke (de latere prinses Cristina) te behandelen. Deze ziekte was ontstaan doordat haar moeder besmet was met rode hond tijdens de zwangerschap.

Bernard was later niet blij met zijn keuze. Hij deed er alles aan om Greet Hofmans uit de buurt van Juliana te houden. Die op haar beurt, erg gesteld was geraakt op Hofmans.

Op 13 juni 1956 verscheen in het Duitse tijdschrift Der Spiegel een artikel met de titel Zwischen Königin und Rasputin. Daarna volgden veel meer publicaties in de buitenlandse pers. Naar hij zelf in een postuum verschenen interview toegaf was prins Bernhard de informant van het weekblad, waarmee hij probeerde te bereiken dat deze publicatie zou leiden tot het stopzetten van alle contacten met Hofmans, die hij al in 1950 uit paleis Soestdijk had laten verwijderen. Ook wenste hij de verwijdering van een aantal hofdignitarissen die sterke banden met haar hadden.

Door de geheimzinnigheid van officiële zijde en de zelfcensuur van de Nederlandse pers is de Greet Hofmans-affaire een eigen leven gaan leiden. Sommigen zijn van mening dat de affaire in feite een maskering was van een dreigende echtscheiding van het koninklijk paar. Door de publicatie (november 2008) van Fasseur (Juliana & Bernhard, Verhaal van een huwelijk 1936-1956) die het Koninlijk Huisarchief als bron mocht gebruiken van Koningin Beatrix, is gebleken dat het conflict waarschijnlijk escaleerde door het dreigen met echtscheiding door Juliana.

Hoe hoog de affaire opliep, blijkt ook uit het feit dat twee leden van de voormalige Binnenlandse Strijdkrachten, H. Tromp en M.J. Schutte, eind oktober 1956 in een brief aan prinses Wilhelmina een gewelddadige oplossing suggereerden. Hofmans en koningin Juliana’s privésecretaris Walraven vanHeeckeren werden door middel van een anonieme dreigbrief, ondertekend door een “Comité van Actie”, met “liquidatie” bedreigd als zij zich niet vrijwillig uit Juliana’s omgeving zouden terugtrekken. Tevens werden bij Walraven van Heeckeren en anderen naast dreigbrieven ook handgranaten achtergelaten.

Tijdens de Hofmans-affaire deed het verhaal de ronde dat CIA-chef Allen Dulles naar Soestdijk was gereisd om door de prins te worden gewaarschuwd voor het communistische gevaar dat de gebedsgenezers zou vormen. Bernhard geloofde dat laatste, hoewel het een verzinsel was. Hofmans was geen agent van Moskou. Toen ik Bernhard jaren later, halverwege de jaren zestig, na een gesprek over de aanstaande echtgenoot van zijn dochter Beatrix, vroeg naar dat CIA-verhaal, zei hij: „Daar kan ik mij niet over uitlaten.” „U zegt niet dat het niet waar is”, zei ik. „Ach, daar kan ik mij echt niet over uitlaten.

Koningin Beatrix heeft in augustus 2005 de historicus Cees Fasseur toestemming gegeven de archieven omtrent de Hofmans-zaak, die zich in het Koninklijk huisarchief bevinden, te raadplegen en zijn bevindingen op papier te zetten. Tweede KamerlidElla Kalsbeek (PvdA) diende in december 2004 een motie in, waarin gesteld werd dat het Koninklijk Huisarchief een particulier archief is, waarop de Archiefwet van toepassing zou moeten zijn. Zij stelde daarom voor alle stukken die (mede) betrekking hebben op de uitoefening van de functie van het staatshoofd over te brengen naar het Nationaal Archief. De motie werd op 25 januari 2005 aangenomen. Historicus Giebels stapte naar de Raad van State om inzage te krijgen in de stukken, maar dat college oordeelde dat de stukken uit het privéarchief van het Koninklijk Huis niet openbaar gemaakt hoeven te worden. En daarmee was de kou uit de lucht en de Monarchie weer eens beschermd. Dat Beatrix wekelijks de Premier om het matje riep, heeft hier natuurlijk niets mee te maken.

Lockheed

Prins Bernard nam steekpenningen aan van deze Amerikaans vliegtuigfabrikant. In ruil voor advies ontving Bernard 1,1 miljoen dollars van Lockheed. In 1974 verlangde Bernhard van Lockheed opnieuw een grote som geld, deze keer als Nederland over zou gaan tot de aankoop van de Lockheed P-3 Orion.

Op een gegeven moment besloot het Amerikaans Senaat, het bedrijf Lockheed te onderzoeken. Dit onderzoek was gericht op smeergelden. Daarbij werd in het onderzoek de naam van Bernard genoemd. Nederlands kabinet was in verlegenheid gebracht, daar zij net in het proces zaten om een aantal vliegtuigen te vervangen. Hoe dan ook, er werd weer eens een commissie in gesteld om dit te onderzoeken. Zogenaamde commissie van drie.

Het werd pijnlijk duidelijk dat Bernard in echte problemen zat en dat dit gestaafd kon worden met bewijzen. Alleen Bernard zei dat hij zich niet veel kon herinneren van de gesprekken met tussenpersonen en zei dat die tegoedertrouw had gehandeld. En toch bleef een strafrechtelijke vervolging boven zijn hoofd hangen. Ook omdat het kabinet Den Uyl erg verdeeld was en kon alle kanten opgaan.

En toen greep Huis van Oranje van Nassau keihard in. Het land begon te twijfelen aan de Monarchie en dat konden zij niet hebben. Dus Juliana hoogspersoonlijk vertelde de Premier van Nederland: Luister mijn man wordt niet strafrechtelijk vervolgd anders treed ik af en mijn dochter Beatrix zal dan niet mij opvolgen. Boom!

Den Uyl gaf in de Tweede Kamer als reden aan voor het niet strafrechtelijk vervolgen van Bernhard dat een deel van zijn vergrijpen inmiddels verjaard was, strafrechtelijk onderzoek “zeer geruime tijd” zou duren en een uiteindelijke strafrechtelijke vervolging “zeer onzeker” zou zijn, evenals dat de prins door de conclusies die de regering aan het rapport verbonden heeft “al ingrijpende gevolgen van zijn gedragingen zal ondervinden”. Ten slotte werd door Den Uyl aangegeven dat een strafrechtelijk onderzoek en vooral strafrechtelijke vervolging van Bernhard “ernstige gevolgen zou kunnen hebben voor de positie van het staatshoofd”. Die consequentie zou dan moeten worden aanvaard, zo stelde Den Uyl. Omdat het kabinet daarvoor geen verantwoordelijkheid wilde nemen werd besloten af te zien van justitiële maatregelen.

Bernhard moest als gevolg van de affaire zijn functies in het bedrijfsleven en bij de krijgsmacht neerleggen en werd geadviseerd in het openbaar niet meer in militair uniform te verschijnen. Hij werd niet ontslagen alsinspecteur-generaal der krijgsmacht, maar kreeg op verzoek van Juliana de gelegenheid deze functie zelf neer te leggen. Andere functies bij de krijgsmacht die hij opgaf waren onder meer de lidmaatschappen van de Algemene Verdedigingsraad en die van de Defensieraad. Aan zijn jarenlange bemoeienissen met de Bilderbergconferenties kwam abrupt een einde. Zijn voorzitterschap legde hij per direct neer.

Prinses Beatrix leerde al op vroege leeftijd hoe het echt er aan toe gaat in de grote wereld. En leerde passant hoe je met strafbare feiten weg kan komen door te dreigen. Zij heeft het haar vader nooit kwalijk genomen. Ook niet zijn talrijke avondtuurtjes met vrouwelijk schoon. Zolang het maar niet met zijn eigen vrouw was. Nog even een salliant detail. Het bleek dat Bernard in die tijd ook nog eens 750.000 dollar had opgestreken van een andere vliegtuigfabrikant. Dat was Northrop.

Bilderberg

Het was al snel duidelijk dat Beatrix in de voetsporen van haar vader zou stappen. Zij heeft een gedegen opleiding gehad en heeft de kneepjes van het vak zich volledig eigen gemaakt. Het is tenslotte wel een vak als je op professionele wijze een heel land voor de gek kan houden. Natuurlijk nog beter als je dit wereldwijd kan doen. Daar komt Bilderberg van pas.

Beatrix heeft vanaf 1977 in ieder geval tot en met 2016 geen ontmoeting gemist. Net als haar vader was zij jarenlang ook de voorzitter van deze conferenties. Zij kon haar eigen agenda makkelijk doordrukken. En omdat Bilderberg ook een onderdeel van de Nieuwe Wereld Orde is, kan je niet ontkennen dat zij daar tot haar koninklijke oksels in zit.

De naam Alexander duikt al in 2001 op. Hoeveel keer hij aanwezig is niet goed te achterhalen. De naam komt onregelmatig voor. Verder alle grote politieke kopstukken zijn wel een paar keer geweest. De naam Rutte voor het eerst in 2012. En verder de gebruikelijke namen. Zie deel II

Wel opvallend is te constateren dat de naam Rothschild geen enkele keer voorkomt. Ook opvallend is dat juist wel de naam van de jonge Nederlander Boyan Slat CEO van Clean up op de meeting van 2016 verschijnt.

Prinses Irene en Carlos Hugo

Dit was weer zo’n brandje dat Koningin Beatrix moest blussen en dat deed zij op haar daadkrachtige bilderberg manier.

Eerst even de geschiedenis in. Prinses Irene en zus van Beatrix was wilden trouwen met Carlos Hugo de Bourbon Parme. Deze was een Fransman en genaturaliseerd tot Spanjaard. Beide hadden Franco – toen dictator van Spanje – erg hoog zitten en verdedigde zijn beleid.

Toen ook Irene met Carlos aankwam, en zich tot het rooms-katholicisme had bekeerd, schoot Nederland in de vlekken. Met name het Kabinet. Het werd een grote rel, maar met als resultaat dat Irene afstand deed als troonopvolgster van de Kroon. Daarmee gaf ze ook het lid zijn van het Koninklijk Huis op. Zij bleef natuurlijk wel lid van de familie. Toen zij trouwden waren haar ouders en geen van haar zussen aanwezig.

Haar kinderen zouden dus nooit de titel van prins of prinses kunnen krijgen. Tenzij, de deugdelijkheid van de titel van haar vader naar Nederlandse inzichten kon worden bevestigd. Die inzichten zijn in een Wet op de adeldom van 1994 vastgelegd.

Volgens harnekkige geruchten is bij het totstandkoming van dat kleine wetje een behoorlijk robbertje tussen kabinet en het Koninklijk Huis uitgevochten.

Het Koninklijk Huis had natuurlijk directe belangen bij de uitwerking van de wet. De Koningin als lid van het kabinet heeft natuurlijk grote invloed en zij gebruikte dat ook. Net als eerder koningin Wilhelmina en koningin juliana hebben gedaan. Normaal noemen wij dat belangenverstrengeling.

Hoe dan ook op 15 mei 1996 is een door koningin Beatrix medeondertekend Koninklijk Besluit genomen, waarbij de kinderen van Irene en Carlos de Bourbon de Parme zijn ingelijfd in de Nederlandse adel als prinsen en prinsessen. En ook met het predicaat Koninklijke Hoogheid. Naar het oordeel van prof. Van der Burg klopt dit Koninklijk Besluit van geen kant. Wederom weer door ingrijpen van Beatrix.

Prinses Magarita de Bourbon Parme & Edwin de Roy van Zuydewijn

Zo komen wij dus bij het volgend brandje dat Beatrix moest blussen en dit alles om de Monarchie in stand te houden. De dochter van prinses Irene had haar zinnen gezet op Edwin de Roy van Zuydewijn. Om nog steeds onduidelijke reden, was de familie daarop tegen.

Prins bernard en Beatrix verzette zich hevig. Prins Bernard ging zover dat hij Edwin en zijn familie liet volgen door de Binnenlandse Veilligheidsdienst.

Prinses Magarita en haar man melden regelmatig dat hun net opbouwend leven hevig werd verstoort. Ondanks dat trouwden zij toch. De reactie van de koninklijke familie kon niet uitblijven.

Op zaterdag 22 september 2001. In de dagen voor het huwelijk was de spanning opgelopen door de komst van een groot aantal journalisten. De Telegraaf en het Algemeen Dagblad waren er, evenals alle roddelbladen. Margarita en Edwin zagen het met weinig vertrouwen tegemoet, mede omdat een maand eerder in Weekend al een negatief artikel over Edwins familie was verschenen, onder de kop ‘De duistere kanten van Margarita’s schoonfamilie – Echtscheidingen en zelfmoord!’

Tot hun spijt liet niet alleen Margarita’s vader, Carlos Hugo, verstek gaan, maar ook veel andere familieleden. Koningin Beatrix had voorrang gegeven aan een jaarlijkse jachtpartij, prins Claus was ernstig ziek, Willem-Alexander en Máxima hadden zich verontschuldigd en Johan Friso had niets laten horen. Constantijn en zijn vrouw Laurentien waren er wel, als enigen uit het gezin van de Koningin.

Van de Van Vollenhovens was alleen Pieter-Christiaan naar Zuid-Frankrijk gekomen. De rest was verhinderd, omdat iedereen op zondag aanwezig moest zijn bij de doop van het dochtertje Anna van Maurits en zijn vrouw Marilène. Margarita vond dat die doop wel ongelukkig was gepland.

Minstens zo pijnlijk was de afwezigheid van prinses Christina en haar kinderen, onder wie Juliana. De dochter van Christina had nog wel uitdrukkelijk beloofd te komen. Met Christina en haar kinderen hadden Margarita en Edwin een goed contact gehad. Ze hadden zelfs bij tante Christina in New York gelogeerd, en ook zij had gezegd dat ze er zou zijn. Niet dus.

Margarita’s moeder (Irene), haar twee broers (Carlos junior en Jaime) en haar zus (Carolina) waren er wel. Van tevoren had Irene al tegen Margarita gezegd: “Ik kom naar je huwelijk, maar ik kom voor jou.” Op de bruiloft zelf liet Irene nog eens subtiel blijken hoe gereserveerd ze tegenover het festijn stond: ze verscheen in hetzelfde pakje als ze bij het huwelijk van Constantijn en Laurentien had gedragen.

Andere signalen waren minder subtiel.

Prinses Margarita de Bourbon de Parme, die jarenlang als een leeuwin vocht voor haar eerste echtgenoot Edwin de Roy van Zuydewijn, is voorgoed getemd door de leeuw van Oranje. Dat blijkt uit een getuigenverklaring die zij in oktober 2012 aflegde voor een Amsterdamse rechter-commissaris van het conflict tussen Edwin, de Staat en de Oranjes. De prinses getuigde in een strafzaak tegen haar ex die in gang was gezet door Carlos Junior, haar oudere broer met wie zij een getroubleerde relatie heeft en die destijds sterk gekant was tegen haar huwelijk met De Roy van Zuydewijn.

De’Magarita tapes’

In haar verklaring voor de rechter-commissaris ontkent Margarita alles wat zij ooit zei tijdens een roemrucht twistgesprek met haar tante, koningin Beatrix, in Huis ten Bosch op 19 januari 2002. Margarita nam dat gesprek heimelijk op.

Barend & van Dorp wist de hand te leggen op een transcript van deze zogenoemde ‘Margarita-tape’ en liet in de uitzending van 3 april 2006 uitvoerige citaten nazeggen door twee actrices. Het gesprek was het zesde, en naar later bleek laatste, tussen de prinses en de koningin waarin Margarita vergeefs vroeg aan Beatrix om een einde te maken aan het gewroet tegen Edwin en haar, dat toen al zo’n twee jaar gaande was.

Aan het begin zegt Margarita:

“Ik heb het gevoel dat je niet begrepen hebt wat voor hulp ik gevraagd heb en waarom ik die aan jou heb gevraagd.” Beatrix antwoordt: “Je hebt helemaal geen hulp gevraagd. Je hebt alleen beschuldigd. En vals beschuldigd. Afgezien dat je de namen niet kunt schrijven, en nog zo’n paar dingen. Ik begrijp dus niet helemaal waar je op doelt.” Margarita werpt de koningin voor de voeten dat Edwin en zij stelselmatig worden afgeluisterd, zelfs ten paleize. Onzin, zegt Beatrix: “Je wordt niet afgeluisterd. Bovendien: waarom zouden we je afluisteren? Eerlijk gezegd ben je niet de moeite waard om af te luisteren. En Edwin helemaal niet.”

Margarita waarschuwt Beatrix ook voor haar oudere broer: “Carlos is zo psychisch gestoord dat hij ons vroeger niet alleen in elkaar heeft geslagen, maar hij heeft ons een keer tegen de muur gezet en zo onze keel dichtgeknepen. Hij is niet in orde.

Carlos Junior deed in april 2007 aangifte van strafbare smaad omdat Edwin op het punt zou staan een verhaal te openbaren over incest tussen Margarita en Carlos. Een jaar eerder had Margarita zelf aangifte gedaan tegen haar ex vanwege ‘schending van een ambtsgeheim’. Beide zaken eindigden dit jaar in sepots met code 01, hetgeen zoveel wil zeggen als dat justitie nooit aan vervolging had mogen beginnen. Edwin kreeg in beide zaken zijn advocaatkosten vergoed van in totaal 32.000 euro. Volgens het OM zelf is het nooit eerder voorgekomen dat twee strafzaken tegen één verdachte eindigen in sepots met code 01.

In de incestzaak riep de rechter-commissaris Carlos Junior en Margarita op als getuigen en creëerde daarmee een strafrechtelijk unicum: nooit eerder kwamen twee leden van de koninklijke familie gezamenlijk getuigen in een strafzaak. Margarita bleek nauwelijks te weten waarover het ging. Carlos’ aangifte had zij “nooit gelezen”. “Carlos heeft mij op een gegeven moment gebeld. Ik heb hem toen direct gezegd dat hij zich geen zorgen hoefde te maken en dat ik achter hem zou blijven staan.” Zij beaamde haar eigen aangifte tegen Edwin uit 2006. Maar die was niet haar initiatief geweest. “Ik kan me niet herinneren dat ik voor die aangifte bij de politie ben geweest.” Die was destijds “via justitie” bij haar thuis gekomen. “Ik weet niet wie die contacten bij justitie heeft gelegd.” De rechter-commissaris moest Margarita uitleggen waarom zij voor hem stond. “Ik begrijp nu van u dat wij het over verschillende aangiften hebben.”

Prinses Magarita was gemuilkorfd. Wederom door ingrijpen van Beatrix, is er weer een crisis bedwongen. Herken je het patroon?

Prins Friso & Mabel Smit

Dit is een verhaal eigelijk bestaande uit drie delen: de affaire, de dood van Friso en Pizzagate. Dit omdat alle drie de namen weer terug komen. De derde is uiteraard Beatrix.

Mabelgate

Prins Friso ontmoette het burgermeisje Mabel Wisse Smit in het voorjaar van 2000 op een feestje in Brussel. De kennismaking van Mabel met koningin Beatrix en prins Claus volgde korte tijd later. Op 16 juni 2003 voerden Friso en Mabel in het Torentje hun eerste gesprek met minister-president, Jan Peter Balkenende. Friso en Mabel hielden een belangrijk feit achter voor Balkenende. Toen de pers het vermeende verleden van Mabel oprakelde reageerde de premier furieus.

Het paar wilde zich aan het einde van die maand, op 30 juni 2003, verloven en hun huwelijk ter goedkeuring voorleggen aan de Staten-Generaal. Hierdoor zou Friso het recht op troonopvolging behouden. Prins Friso was op dat moment de tweede in lijn na Willem-Alexander. Premier Balkenende had twee weken om na te gaan of er in het verleden van Mabel Wisse Smit iets was voorgevallen dat toestemming voor het huwelijk in de weg zou staan.

Hiervoor schakelde hij de inlichtingendienst AIVD in. Niet wetend dat Mabel al voor de AIVD werkte.Tijdens het eerste gesprek op 30 juni 2003 vertelde Mabel uitgebreid over haar werk bij de filantroop George Soros, de oprichter van het Open Society Institute, waarvan zij de directeur van de Europese tak was. Ze heeft ook gesproken over de verwikkelingen in Bosnië, waar zij in 1993 een verhouding kreeg met de Bosnische gezant bij de Verenigde Naties, Mohammed Sacirbey. Balkenende wilde weten of zij op een of andere manier betrokken was geweest bij de etnische zuivering in Srebrenica.

Haar ontmoeting met de Nederlandse crimineel Klaas Bruinsma bleef in het eerste gesprek onbesproken, maar kwam wel in het tweede gesprek ter sprake dat zij een week later – deze keer zonder Friso – met de premier voerde. Zijn naam kwam voor in het onderzoek van de AIVD, waarover Balkenende inmiddels beschikte.

Mabel Wisse Smit vertelde de premier dat ze met Bruinsma had gezeild en ook wel eens met hem had gedineerd, maar hield het belangrijkste feit achter: Mabel had ook menig nachtje op de zeilboot van de drugscrimineel doorgebracht. Friso adviseerde Mabel niet te veel over Bruinsma te vertellen: “Ik heb haar geadviseerd om alleen die dingen te zeggen die de minister-president in zijn functie in de toekomst in de problemen zou kunnen brengen,” vertelde prins Friso later tijdens een televisie-interview met Paul Witteman. “Dacht u toen niet meteen: wat zou mijn moeder ervan denken,” vroeg de interviewer. “Nee,” antwoordde de prins. “Ik wist wel meteen toen Mabel het mij vertelde in 2000 dat ik dat niet direct aan mijn moeder zou vertellen, want die had het meteen aan de minister-president moeten vertellen.”

De verloving van Friso en Mabel kwam op vrijdag 27 juni 2003 ter sprake in een voorbespreking voor het kabinetsberaad. Aanwezig waren: Gerrit Zalm (vice-premier), Thom de Graaf (vice-premier) en de ministers Johan Remkes (Binnenland), Jaap de Hoop Scheffer (Buitenland) en Piet Hein Donner (Justitie). Soros, Sacirbey en Bruinsma passeerden de revue, maar het onderzoek van de AIVD had geen alarmerende zaken aan het licht gebracht en het kabinet besloot om toestemming voor het huwelijk aan de Staten-Generaal te vragen. Aan het einde van de maandagmiddag, 30 juni 2003, kondigde koningin Beatrix de verloving van Friso en Mabel aan in de hal van Huis ten Bosch.

Op 2 oktober 2003 richtte Charlie da Silva – voormalig lijfwacht van Bruinsma – zich in een uitzending van de misdaadverslaggever Peter R. de Vries tot Mabel met de vraag: “Mabel, ken je me nog’?

Premier Balkenende ontbood Mabel Wisse Smit de volgende avond op het Torentje. Hij was zeer verontrust. Voor hem op tafel lagen de vragen van Peter R. de Vries. De ‘enkele ontmoetingen’ bleken meer ontmoetingen te zijn geweest, gedurende enige jaren. Wisse Smit had in 1989 en 1990 samen met andere bemanningsleden enkele keren overnacht op de Neeltje Jacoba, de boot van Klaas Bruinsma. En het contact was niet verbroken, zei ze nu, alleen de vorm van de vriendschap was anders geworden.”

Balkenende wilde de toestemmingswet niet meer indienen, maar dit nieuws werd nog niet naar buiten gebracht. De premier had het druk. Hij vertrok voor een vijfdaagse reis door Zuid-Europa als voorbereiding op het Nederlandse voorzitterschap van de Europese Unie dat op 1 juli 2004 zou beginnen. Na zijn terugkomst in Den Haag volgde een ontmoeting met Friso. De prins vertelde de premier dat hij afzag van toestemming van de Staten-Generaal.

Mabel en Friso trouwden op 24 april 2004 in de Oude Kerk in Delft. Jan Peter Balkenende stond er op om de plechtigheden bij te wonen. Na de inzegening was er een diner voor de genodigden in paleis Noordeinde. Tijdens zijn tafelrede bedankte prins Friso de premier: hij had hem verlost van het reservekoningschap, een baan die hij sowieso nooit had geambieerd. Hilariteit in de feestzaal. Jan Peter Balkenende lachte gezellig mee.

In het najaar van 2007 onderzochten Otto Scholten, Peter Vasterman, Nel Ruigrok, Janet Takens en Jacomijne Prins voor de Nederlandse Nieuwsmonitor de berichtgeving in vijf landelijke dagbladen over de affaire Mabel Wisse Smit.

De misstap van Mabel Wisse Smit is niet onomstotelijk vast komen te staan, vonden de onderzoekers. “Bij alle kritiek op de rol van media moet ogenblikkelijk worden aangetekend dat politiek Den Haag in verschillende fasen van de affaire weinig heeft gedaan om het vuur te doven en veel om het op te stoken. Soms is opzet nauwelijks te ontkennen – Kamerleden die nog voor de uitzending van Peter R. de Vries de zaak op scherp zetten – soms is het oplaaiend vuur een gevolg van een niet te vermijden reactie op vragen van journalisten. Waarbij niet zonder meer gesteld kan worden dat een andere reactie een ander gevolg gehad zou hebben.

P.S.

Prins Friso en het ski ongeluk

Prins Friso stond bij vrienden en volgens verschillende interviews, bekend als een verstandige jongenman en die nadacht voor dat hij een actie ondernam. Diezelfde verstandige jongman besluit ineens out of the blue om samen met zijn vriend, de hotelier uit Lech, om de zwarte piste op te gaan en die bekend staat als een piste met onvoorspelbare lawines. Die vriend heeft redding en voorzorgapparatuur bij zich, terwijl Friso onbekommerd zich lettelijk in het avondtuur stort.

Het verhaal daarna is genoeg bekend. Friso komt als enige in een lawine terecht en wordt na 25 min gevonden. Zijn vriend zei dat hij er alles aan gedaan heeft om de prins te redden. Wat dan eigenlijk? Is hij eerst hulp gaan halen? Is hij eerst gaan zoeken? Wie heeft de prins gevonden? Is die vriend in staat geweest om eerste hulp aan de prins te geven? Wat heeft die vriend eigenlijk gedaan?

De prins is volgens de prof. Wolfgang Koller, 50 min gereanimeerd. Hij vertelt ook dat de prins dus 50 min een hartstilstand heeft gehad. Vergeet die goede man dan niet de 25 min dat de prins onder het sneeuw was bedolven? Dus in totaal zou de prins dus 75 min lang geen hartslag hebben gehad. Of begon de hartstilstand na het vinden van de prins? En dan, leefde deze prins nog?

Het hoofd van de behandelend artsen, tijdens de persconferentie.

Zo rijst er nog een vraag. Waarom bezoekt zijn vrouw, moeder en zijn broer pas drie dagen later prins Friso? Was er geen haast meer bij? Als er een familie lid van jullie in het ziekenhuis wordt opgenomen na een ernstig trauma, dan gaan jullie diezelfde dag nog naar het ziekenhuis. Toch?

Er blijven genoeg vragen over die om een nader onderzoek vragen. Alleen er wordt niets gevraagd. Juist in die tijd, zend de Main Stream Media juist alle lawines uit die hebben plaats gevonden. Juist om het volk te overtuigen en in het hoofd prenten dat het dus doodnormaal en gewoon pech was, wat de de prins is overkomen.

Dan wordt de prins overgebracht naar een van de beste ziekenhuizen in de wereld. Londen, die expert op dit soort trauma is. De prins verblijft daar geruime tijd. Ineens komt het bericht van de familie, dat de prins enige gelaatstrekken vertoont. Er wordt besloten de prins naar Nederland te halen, om gezamelijk de zomer door te brengen, en daarom de prins onder te brengen in Paleis Huis ten Bosch.

Je legt iemand in een ziekenhuis, dat tot volgens de RVD tot een van de beste behoort, en vervolgens haal je hem naar een paleis, waarvan de toekomstige bewoner  ( Willem Alexander ) laat meedelen dat het alvorens hij en zijn familie de intrek nemen, toch wel grondig verbouwd moet worden en aangepast zal moeten worden aan de moderne tijd!

Nee, Friso gaat niet naar een van de uitstekende ziekenhuizen die in en rond Den Haag zijn, neen hij gaat gewoon in een kamertje in paleis Huis ten Bosch. Weliswaar worden voor de tribune er nog wat experts bijgehaald die somber en ingetogen zeggen dat er altijd nog een klein kansje is, maar helaas. Vragen blijven rijzen.

En dan een volgend vreemde gebeurtenis:

Zaterdag, een dag na het ongeluk van prins Friso, deed neurochirurg Kees Tulleken uitspraken over de gezondheidssituatie van prins Friso. De chirurg besprak de gesteldheid van de prins met een van Friso’s behandelend artsen. Zijn vrouw, NRC-redacteur Jannetje Koelewijn, was daarbij aanwezig, maakte zich als journalist bekend en publiceerde de informatie. Met instemming van Tulleken, die ’te goeder trouw’ berichtgeving in de media wilde nuanceren. ‘Natuurlijk wist ik dat ik een grens overschreed – ik ben 71’, verklaarde de neurochirurg vanmorgen in de Volkskrant.

Volgens collega’s schond hij wel degelijk zijn beroepsgeheim door over de gezondheid van prins Friso te praten. Zelf ziet hij dat anders. ‘Als ik voor veilig was gegaan, had ik niets gezegd, maar dan ben je wel een lul van een dokter’.

Nog voor dat Tulleken was gehoord door de Inspectie van de Gezondheidszorg, was hij al veroordeeld. Mede door het televisie programma ‘Paul & Witteman’. Deze hadden de professor uitgenodigd om wat meer te vertellen over de gezondheidstoestand van prins Friso. Hij zat er nauwelijks en er onstond een waar inquisitie jegens Tulleken. Waarom heeft hij zijn beroepsgeheim geschonden? Wist hij dat hij fout zat? En zo ging dat een kwartier lang door. Erg lang al voor een item op tv.

Het resultaat: Tulleken moest zich verantwoording afleggen aan de Inspectie van de Gezondheidszorg en werd berispt. Janneke zijn vrouw, bleef toch na aantal strubbelingen bij het NRC werken.

Samengevat:

Cornelis Antonius Franciscus (Kees) Tulleken (Amsterdam, 4 november 1940) is een Nederlands emeritus-hoogleraarneurochirurgie met een nul-aanstelling verbonden aan het Universitair Medisch Centrum Utrecht. Die is toevallig met zijn vrouw in Insbruck op moment ski ongeluk prins Friso. Hij biedt zijn kennis aan. Hij bepraat het dossier Friso met collega’s. Hij bekijkt de X-foto’s en concludeert: geen schedelbasisfractuur. Hij is blij voor de prins en besluit, via zijn vrouw die journalist is en zich zodanig bekend heeft gemaakt, om dit nieuws te delen met het ongerust Nederlands volk. En vervolgens worden beiden afgebrand?

Hoe kan het nu zijn, dat een expert op zijn gebied, zijn oordeel in twijfel wordt getrokken? Waarom gelijk een massa media verontwaardiging? En publiekelijk aan de schandpaal wordt genageld? Waarom is de prins naar paleis Huis ten Bosch gebracht. Wie heeft, buiten de familie en de specialisten, Friso gezien?

Begraafplaats prins Friso

En dan toch het meest verbazingwekkende. De prins wordt begraven in achtertuin van Huize Drakensteyn, nu bewoond door prinses Beatrix, zijn moeder.

Verreweg de meeste Oranjes vonden hun laatste rustplaats in de koninklijke grafkelder onder de Nieuwe Kerk te Delft. De reden waarom Friso niet daar wordt bijgezet, is niet bekendgemaakt. Zeker is dat hij breekt met een lange koninklijke traditie.

Er blijven dus genoeg vragen over die nog niet zijn beantwoord. Misschien in het volgend item komt er een mogelijk motief naar boven die dit kan verklaren.

Pizzagate/Pedogate

“Pizzagate” gaat over een pedofielenkring WERELDWIJD waarbij via bepaalde pizzarestaurants door middel van codering pedoseks besteld kan worden en er in die restaurants pedofeestjes gehouden worden. Bewijzen worden aangedragen worden aangedragen door allerlei berichten en foto’s van de betrokkenen via sociale media.

De verhalen zijn ontelbaar. Denk even aan: Dutroux affaire, X-Dossiers, De Hamstead affaire, De Podesta emails op Wikileaks, De Madeleine Mccann zaak, Het Hofnarretje, De zaak Edward Heath, Jimmy Savile schandaal, Het Rolodex Dossier, De getuigenissen van Toos Nyenhuis en van Annemarie van Blijenburgh, De aanklachten tegen Blair, Cameron, prins Philp, queen Elizabeth, de Paus en ontelbare bisschoppen, De massamoord op baby’s in Ierland en zo kunnen wij nog even door gaan.

http://itccs.org/2013/10/28/i-saw-joseph-ratzinger-murder-a-little-girl-eyewitness-to-a-1987-ritual-sacrifice-confirms-account-of-toos-nijenhuis-of-holland/

http://itccs.org/2014/09/10/transcript-of-anne-marie-van-blijenburghs-testimony-about-child-murders-in-belgium/

Het is wiskundig gezien onmogelijk als er zoveel verhalen, opgetekende onder ede getuigenverklaringen, op beeld vastgelegde getuigenissen, fotos van personen waar een link kan gelegd worden met pedo gedrag, dat er geen waarheid in al deze verhalen schuilt. Op zijn minst zou het onderzocht moeten worden en gedeeld worden in de Main Stream Media.

Wat heeft, nu prinses, Beatrix hier mee van doen?

Haar naam wordt elke keer genoemd als zijnde participant in deze onfrisse zaken.Ik geef jullie twee voorbeelden. Oordeel zelf en vooral ONDERZOEK!

Afschrift van de getuigenis van Anne Marie van Blijenburgh over de kindermoorden in Nederland

Uitgegeven door het Internationaal Hof van Gewoonterecht, Brussel.

Mijn naam is Anne Marie van Blijenburgh. Ik ben 24 jaar getrouwd geweest met Kees van Korlaar.

Samen met zijn 3 broers vormt Kees van Korlaar een criminele organisatie genaamd Octopus Syndicate (ed. dit is straattaal term in Holland voor Ndrangheta de moderne Italiaanse maffia).

Ze zijn vanaf 1960 tot op de dag van vandaag nog steeds actief.

In opdracht van koningin Beatrix hebben zij kinderen geronseld voor het martelen, verkrachten en vermoorden van kinderen in een publieke omgeving.

Deze kinderen werden geregeld via jeugddetentiecentra (jeugdgevangenissen) in Nederland.

De criminelen benaderde de jeugdgevangenissen met het verhaal dat het koninklijk hof vroeg om kinderen die bij de Koningin in dienst konden komen voor een bepaalde periode.

De detentie centra waren blij met dit verzoek en dachten dat de Koningin een erg sociale vrouw was. Ze verstrekten zonder enige twijfel de persoonlijke dossiers van bepaalde kinderen aan de criminelen.

Als de jeugddetentie centra deze informatie wilden controleren of het wel allemaal klopte wat de criminelen hun vertelden werd hun een naam en een telefoon nummer gegeven van een hoge ambtenaar aan het hof van Koningin Beatrix.

Deze hoge ambtenaar bevestigde dat er inderdaad kinderen gezocht werden om voor een bepaalde tijd op het paleis te komen werken.

De criminelen selecteerden iedere keer uit de ontvangen bestanden van drie kinderen, een  kind dat wees was en dus geen familie had. Ze vertelde de jeugdgevangenissen dat dit de kinderen waren die ze wilden, de jeugddetentiecentra gaven het kind nieuwe kleding, zodat het er goed gekleed uitzag tijdens het sollicitatiegesprek en het werd vervolgens op de trein naar Zwolle gezet.

In Zwolle werd het kind door de criminelen van het station gehaald en naar een gebouw gebracht dat volledig leek op een echt hotel, maar niet open was als hotel, hoewel er mensen in de lobby waren en het leek of het een hotel was.

Het kind werd aan een tafel gezet en kreeg iets te drinken aangeboden met daarin een drogerend middel. Naast dit hotel was een gebouw waar het tafereel plaatsvond.

In dit gebouw zaten mensen als toeschouwers en op een gegeven moment werd het kind binnen gebracht door de criminelen.

Het kind werd gemarteld, verkracht en uiteindelijk op een beestachtige manier vermoord voor de ogen van de toeschouwers.

In het middelpunt stond Prins Johan Friso (2e zoon van koningin Beatrix).

Er werd mij verteld dat Johan Friso geestelijk flink gestoord was en een ongezonde interesse in jonge kinderen had en dat hij elke dag van zijn leven een psychiater bij zich had.

De naam van deze psychiater is Guus Pareau Dumont.

De criminelen organiseerden de moordpartijen op aanvraag van Koningin Beatrix, zij betaalde voor de moord partijen.

De criminelen vroegen Johan Friso of hij zijn familieleden en vrienden ook mee wou nemen.

De ruimte zat dus vol met hooggeplaatste Nederlanders: Ministers, hoge ambtenaren en allerlei mensen die ze op de foto konden zetten om ze daar later mee te chanteren en zo crimineel voordeel te verkrijgen.

Vraag: Kunt u namen noemen van mensen die aanwezig waren?

De mensen die ik herkende waren Prins Johan Friso en zijn vaste psychiater Guus Pareau Dumont.

Johan Friso’s vrouw Mabel Wisse Smit, zij was daar met een oude man en ik denk dat het George Soros was.

Ik herkende Oud-minister van Justitie, meneer Donner (op dit moment onderkoning van Nederland). Ik herkende Ernst Hirsch Ballin, een heel belangrijke oud-minister van Justitie.

Ik herkende Mr. Van den Emster, hij was jarenlang voorzitter voor de Raad voor de Rechtspraak in Nederland.

Ik herkende Dik Berlijn, voormalig hoofd van het Ministerie van Defensie.

Ik herkende een hele bekende journalist, Gerlof Leistra van het weekblad Elsevier.

Ik herkende Carla Eradus, de vrouw van de psychiater van Johan Friso, Carla is de Presidente van de rechtbank in Amsterdam, ze is rechter.

Ik herkende Mark Rutte, hij is op dit moment de Minister President van Nederland.

Ik herkende Geert Wilders, hij is de leider van de PVV, een politieke partij in het Nederlandse Parlement.

Er waren ongeveer vijftig mensen elke keer dat ik daar naartoe werd gebracht. Ik ben er drie keer naar toe genomen.

Ik heb elke keer dat ik er was gezien dat er een kind werd gedood, ik heb gezien dat er twee jongens en een meisje zijn gedood.

Ik veronderstel dat dit Nederlandse kinderen waren, ik veronderstel dat zij uit detentiecentra kwamen en werden geworven op de manier zoals ik dit al heb beschreven.

Vraag: U vertelde dat de leiding van de detentie centra dachten dat de kinderen werden opgegeten?

Ik vroeg een journalist van De Telegraaf in 2005 of 2006 dit voor mij te onderzoeken en te publiceren in de krant.

De journalist vertelde me dat hij mijn verhaal had gecontroleerd bij de jeugddetentie centra in Nederland en had gesproken met mensen die inderdaad aan de misdadigers die bestanden had gegeven. Zij dachten dat de kinderen die ze op de trein hadden gezet gevraagd werden om op sollicitatiegesprek te komen voor werk aan het hof van Koningin Beatrix. Sommigen van de ondervraagden vertelde de journalist dat ze dachten dat Beatrix de kinderen op at, want ze zetten de kinderen op de trein naar Zwolle en hebben nooit meer taal noch teken van deze kinderen vernomen.

Vraag: Weet u wat er is gebeurd met de stoffelijke resten van de kinderen die stierven, waar ze werden begraven, wat ermee gebeurde?  

Ja helaas weet ik dit. Ze werden achter het gebouw waar zij werden vermoord eerst in een container gegooid, een koelcontainer.

Na een aantal ‘voorstellingen’ werd de container naar België vervoerd waar ze een stuk land bezitten en daar werden de kinderen in een gat begraven.

Vraag: Wat is de naam van deze plaats in België?

Ik moet het opzoeken, ik had het, maar ik moet het opzoeken.

Vraag: Wat wil je met dit alles bereiken?

Ik wil dat die criminelen voor altijd worden opgesloten.

Vraag:U hebt gezegd dat u geen hulp heeft ontvangen in Nederland?

Geen enkele hulp op wat voor manier dan ook. Vanaf 2004 tot nu heb ik met elke politieagent die ik tegen kwam gesproken, met elke gerechtsfunctionaris. Ik heb met Interpol hierover gesproken. Ik ben er zelfs mee bij de rechtbank geweest om er een zaak van te maken en een onderzoek in te stellen. De rechtbank zei dat dit niet mijn probleem was, maar een probleem van de samenleving en wou geen bevel tot onderzoek geven. Ik heb werkelijk alles gedaan om dit openbaar te maken, maar ik denk, omdat Beatrix en de Nederlandse Justitie er mee te maken hebben er niks mee wordt gedaan. Elke keer als iemand op onderzoek wil gaan wordt deze terug gefloten, omdat Beatrix geen onderzoek wil.

Vraag: zou u bereid zijn om in een andere rechtbank een getuigenverklaring af te leggen, in een rechtbank onder Gewoonterecht?

Ja, daar heb ik niks op tegen. Ik ben zo verschrikkelijk kwaad, als jij zou hebben gezien wat ik gezien heb, dat blijft me de rest van mijn leven bij.

Ik kan het niet naast mij neerleggen, omdat het het meest lugubere en wreedste is wat ik ooit heb gezien. Verschrikkelijk, verschrikkelijk, het is gewoon verschrikkelijk. Het is krankzinnig. Op een keer had mijn man mij gedrogeerd en naar die plek toe gebracht, om me een keer te laten zie wat er gebeurde, het was zo’n 100 km rijden vanaf ons huis. Tijdens de rit terug naar huis kwam ik geleidelijk weer bij en realiseerde me dat ik net gezien had hoe een kind vermoord werd. Ik barstte in tranen uit.

Mijn man die reed, sloeg zijn arm troostend om mij heen en zei: ”Maak je niet zo druk dit zijn kinderen van een lagere klasse, het zijn weeskinderen, het is uitschot, het maakt niet uit dat ze gedood zijn.

Het is verschrikkelijk, ik kan het niet beschrijven. Het is afschuwelijk dat die mensen hebben zitten kijken en niks hebben gedaan om het te stoppen.

Vraag: En uw echtgenoot leeft nog?

Hij leeft nog en hij pleegt nog steeds moorden. Als je bedenkt hoeveel mensen er sinds 2004 zijn vermoord. Het is nu tien jaar en ze vermoorden per jaar tussen de 10 en 20 of meer mensen per jaar, het is verschrikkelijk.

Ik heb de politie in Nederland vier plaatsen getoond die ze gebruiken als begraafplaatsen. Nooit, nooit, heeft een politieagent ooit de moeite genomen om te gaan kijken.

Vraag: Kent u de naam van die vier plaatsen?

Ja, ik kan die namen geven, ik kan ze laten zien, ik zal ze aan u mailen.

De criminelen weten dat ik het aan de politie heb verteld, zij hebben alle gelegenheid gehad om de lichamen te laten verdwijnen. Ik ken twee plaatsen waar dat moeilijk is voor hen om ze te laten verdwijnen, dat is in een diepe plas. Maar normaal gesproken wanneer er in Nederland in een huis een lichaam wordt gevonden met bloed, onderzoekt de politie met 20 of 30 man. Maar als ik de politie vertel dat ik vier plaatsen in Nederland weet, wat ze als een kerkhof gebruiken en dat er op elk kerkhof misschien 20 of 50, misschien zelfs 100 lichamen begraven zijn, is er niemand die gaat kijken, niemand die naar die plaatsen gaat.

Vraag: Kunt u ons uw naam geven en de datum van vandaag?

Vandaag is het de vijfde juni 2014 en mijn naam is Anne Marie van Blijenburgh

https://www.youtube.com/watch?v=SbhMfZRhs

Wat is de overeenkomst tussen Mark Rutte, Dick Berlijn, George Soros, Prins Albert van België en wijlen Prins Friso? Hint: Het heeft niets te maken met het WK voetbal in Rusland, maar alles met een andere vorm van ‘spelletjes’ spelen… Sadistische satanische ‘spelletjes’ spelen in een bos..

Het is net zo fout als diegene die veroordeeld werd voor pedofilie, en na het uitzitten van zijn straf in de buurt van een kinderdagverblijf ging wonen. Moord en brand schreewde het volk toen. Nee dat mag niet! Dat gaat echt veel te ver!! Maar ondertussen mag uw premier rustig verder gaan met het jacht maken op naakte gedrogeerde kinderen in een bos. Dat mag wel!

Mark Rutte is inmiddels door 4 verschillende getuigen genoemd in de International Common Law Court of Justice in Brussel. Dit is een burgerinitiatief. Voor meer informatie over dit tribunaal kan je terecht op haar website: itccs.org.

Momenteel dient er een grote zaak, met meerdere rechters, en velen getuigen. Aangeklaagd zijn onder andere de huidige paus Fransiscus. Wegens kinderhandel en kindermoord. Het gaat hier om een wereldwijd netwerk van satanisten. De Ninth Circle. Joris Demmink is een bekende naam die waarschijnlijk ook bij dit clubje hoort, vandaar de niet aflatende bescherming van deze kinderverkrachter door de gehele MSM en de gehele politiek. Plus alles wat daar om heen zit.

De Ninth Circle staat bekend om het ritueel offeren van kinderen. Ik noem een Marianne Vaatstra, het ‘horror-huis’ in Dordrecht, het meisje van Nulde, en al die andere rituele kinderoffers die door de jaren hebben plaatsgevonden in Nederland en ook in België De hele zaak van Marc Dutroux heeft daar ook mee te maken. Jimmy Saville en zijn banden met het Engelse koninklijke huis. De Britse koningin Elizabeth en haar echtgenoot Prins Philip, waren en zijn grootverbruikers als het om offeren van kinderen gaat. Tientallen getuigen hebben dat bevestigt.

Het gaat hier dus om een Wereldwijd netwerk van bezeten kindermoordenaars. Die voor de lol de meest sadistische ‘spelletjes’ doen.

We leven in een tijd dat meer en meer duivelse zaakjes aan het licht komen. Vandaar ook de steeds heftiger wordende mindcontrol. Het Midden-Oosten daar kijkt men liever niet meer naar. Afrika zijn we tientallen jaren geleden al ‘vergeten’. Satanische kindermoordenaars in Nederland? Waarvan er eentje zelfs minister-president is? Ach,willen wij niet te weten!

Mark Rutte was niet de enige, lang niet de enige zelfs. Namen die nu genoemd worden zijn die van miljardair George Soros, welke een persoonlijke vriend was van Prins Friso en is van Mabel Wisse Smit. Prins Friso wordt ongeveer in alle zaken genoemd Het lijkt er op dat hij zelf ook opgeofferd vorig jaar door zijn eigen familie. Want hij stond op het punt genoemd te worden door Laurent Louis, een ex politicus uit België Misschien wilde Friso wel praten? Misschien dat de ‘koninklijke’ familie eieren voor hun geld kozen, en liever een dood familielid hebben dan eentje die besmet zou raken.

Mabel Wisse Smit is ook een steeds terugkerende naam bij dit tribunaal in Brussel.

Ook Prins Albert van België wordt meerde malen genoemd. Zijn zoon Filip heeft hem opgevolgd, in het jaar dat itccs hem aanklaagde.Zou dit tribunaal hem gedwongen hebben om af te treden?

Deze sadistische kinderspelen hadden makkelijke spelregels. Men haalde een aantal kinderen uit jeugdgevangenissen. Vertelde deze gevangenissen dat deze kinderen op het paleis van Beatrix mochten werken. En vervolgens werden deze kinderen gedrogeerd en uitgekleed.

Vervolgens werden ze naakt het bos in gejaagd. En dan kon de jacht beginnen. Ja walgelijk, maar het wordt nog walgelijker. Men had ook trofeeën. Als een jongen ‘geschoten’ werd dan hakte men de penis van zo’n jongen eraf en ging er blij mee staan zwaaien. Daarna werden deze penissen opgehangen in ‘koninklijke’ paleizen in Nederland en/of België.

Laten wij hopen dat met de GreatAwakening deze criminelen worden aangepakt en hun gerechte straf niet zullen ontgaan.

Bronnen: Ria Horter, HP de Tijd, Wikipedia, archief A’ Dam, Prof van der Burg, TPO, Ruud van Capelleveen, Indigorevolution en ITCCS.

Hiermee besluiten wij deel III over het Huis van Oranje van Nassau.

Het was de bedoeling om te laten zien, dat er ook een andere kant bestaat van deze familie.

Doe vooral onderzoek en geloof ons niet op ons woord.

WWG1WGA